از اذکار مهم ، تسبیحات اربعه است.حضرت امام محمّد باقر (ع) به نقل از پدرانش فرمود : حضرت رسول

 (ص) گذارش بر مردی که درختی در باغش می کاشت افتاد.

 رو به او کرد و فرمود : آیا راهنمایت باشم در مورد کاشتنی ای که ریشه اش استوار تر و ثمردهی اش

 زودتر و میوه هایش گوارا تر و انفاقش پایدارتر ؟

 آن مرد گفت : آری ، پدر و مادرم فدای تو ، ای رسول خدا ! پس حضرت فرمود : صبح گاه و شام گاه ، بگو :

  ((  سُبحانَ الله وَ الحَمدُ اللهِ وَ لا اِله الله وَ الله ُ اَکبر )) .

 اگر این ذکر را بگویی ، با هر تسبیحت ، برای تو ، ده درخت از انواع درخت های میوه دار ، در بهشت

 کاشته می شود ؛ آن برای تو " باقیات  صالحات " است.

         /\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/

 پیامبر اکرم ( ص ) :  خداوند دری از شکر را بر روی بنده ای نگشود ، که دری از فزونی را بر روی او ببندد.

 امام علی (ع) :  شکر ، زیور توانگری است و شکیبایی ، زیور گرفتاری .

 امام علی (ع) :  شاکر ترین مردم ، قانع ترین آنهاست و نا سپاس ترین آنها نسبت به نعمتها ،  

  آزمندترین  آنان است .

 امام علی (ع) :  شکر هر نعمتی پرهیز کردن از حرامهای خداوند است.

 امام علی (ع) :  هر گاه بر دشمنت تسلط یافتی ، گذشت از او را شکرانۀ چیره آمدنت بر وی قرار ده .

  امام محمد باقر (ع) : اندک روزی خدا را برای خود ، فراوان شمار تا بدین وسیله شکرش را گزارده 

 باشی . 

 امام صادق (ع) : کسی که خداوند نعمتی به وی ارزانی دارد و در دل آن را (به عنوان نعمت خدادادی ) 

 بشناسد. هر آینه  شکر آن نعمت را گزارده است .